Gaston Bachelard

Gaston Bachelard
Persona informo
Gaston Bachelard
Naskiĝo	27-an de junio 1884 (1884-06-27) en Bar-sur-Aube
Morto	16-an de oktobro 1962 (1962-10-16) (78-jaraĝa) en 9-a arondismento de Parizo
Tombo	Bar-sur-Aube vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Literatura fakultato de Parizo - Doktoro (–1927) vd
Subskribo
Familio
Infanoj	Suzanne Bachelard (en) vd
Profesio
Okupo	filozofo employee of a public institution (en) matematikisto fizikisto universitata instruisto poeto verkisto literaturteoriisto vd
Laborkampo	Filozofio de scienco kaj estetiko vd
Doktoreca konsilisto	Léon Brunschvicg • Abel Rey vd
Verkado
Verkoj	Q15978201 ❦ The Psychoanalysis of Fire ❦ Q3202802 ❦ L'expérience de l'espace dans la physique contemporaine vd
Postenoj Postenoj universitata instruisto (1940–1955) vd
Honorigoj Honorigoj (1961)  Grand prix national des Lettres (en) (1960)  Komandoro de la Honora Legio  Croix de guerre 1914-1918, étoile d'argent (fr) vd
Membrecoj Membrecoj Akademio de Sciencoj Moralaj kaj Politikaj Internacia Akademio de Historio de Scienco vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Gaston BACHELARD [Baŝlar] (naskiĝis la 27-an de junio 1884 en Bar-sur-Aube, mortis la 16-an de oktobro 1962 en Parizo) estis franca filozofo.

Unue poŝt-laboristo li fariĝis instruisto pri Fiziko kaj Kemio en Bar-sur-Aube. En 1922 li sukcesis ekzamenon de "agrégation" pri Filozofio kaj instruis tiun fakon en la Universitato de Dijon antaŭ fariĝi profesoro en la fama Universitato de la Sorbonne en Parizo, ĝis 1954.

Unue epistemologo, li estis interesita de historio kaj kritiko de sciencoj:

La nova scienca spirito (1934) (Le nouvel esprit scientifique)

La konsistigo de la scienca spirito (1938) (La formation de l'esprit scientifique)

La filozofio de la neo (1940) (La philosophie du non)

La racionalista agado de la nuna fiziko (1951) (L 'activité rationaliste de la physique contemporaine)

Li poste interesiĝis pri la poezia imago kaj la revoj rilataj al la fizika medio:

La psikanalizo de la fajro (1938) (La psychanalyse du feu)

La akvo kaj la revoj (1942) (L'eau et les rêves)

La aero kaj la sonĝoj (1943) (L'air et les songes)

La tero kaj la revaĵoj de kvieto (1946) (La terre et les rêveries du repos)

La tero kaj la revaĵoj de volo (1948) (La terre et les rêveries de la volonté (1948)

Lia lasta libro estis aŭtobiografio:

La flamo de kandelo (1961) (La Flamme d'une chandelle)